Deze week heb ik  in plaats van een ‘gewone’ coachingssessie weer eens een sessie wandelcoaching gedaan. Wat me daar vooral in aanspreekt is dat je even lekker buiten bent, in beweging komt en gebruik kunt maken van de dingen in de natuur, die je als metafoor kunt gebruiken. Het was de laatste dagen heerlijk weer, waardoor het extra genieten was.

Je kunt op verschillende manieren aan de slag met metaforen, dat kan ook gewoon binnen natuurlijk. Tijdens mijn coachingsopleiding aan de Christelijke Hogeschool Ede hebben we ook lesdagen gehad, waarbij het gebruik van metaforen aan bod kwam.

Een verhaal dat daarbij toen aan bod is gekomen is ‘De genezing van de krekel‘ van Toon Tellegren. Het is een prachtig verhaal, waarbij de krekel ons o.a. leert dat zelfkennis ook precies is wat het is: je kent jezelf het beste, daar kan geen coach, hulpverlener, vriend of partner tegenop! Een mooie blog over zelfkennis is: ‘De krekel, de kraai en de filosofie van zelfkennis‘. Fleur Jongepier onderzoekt in deze blog het volgende: ‘We schrijven elkaar  doorgaans ‘autoriteit’ toe over wat er in ons eigen bewustzijn speelt. Maar waarom eigenlijk? Wat doet de persoon die zegt ‘ik ben boos’ zodanig dat jij diegene op zijn of haar woord gelooft? Een blog die tot nadenken aanzet.’

In sommige situaties draag ik als coach zelf een metafoor aan, maar nog passender vind ik het als de coachee zelf de metaforen bedenkt die passen bij de thematiek waarmee we bezig zijn. Aangezien ik zowel kinderen en jongeren als volwassenen coach, heb ik gemerkt dat leeftijd hierbij helemaal geen rol speelt. Ook veel kinderen zijn prima in staat om met behulp van metaforen dingen duidelijk te maken.

Een voordeel van het zelf laten aandragen van een metafoor is dat je daardoor minder stuurt als coach. Hoe goedbedoeld ook kan een bepaalde metafoor toch in een bepaalde richting sturen. Als je hier meer over wilt lezen, raad ik het boek ‘Wat als mijn cliënt een ui is!‘ van Rudy Vandamme en Jikke de Ruiter aan.

Hun boek heeft als doel dat we nadenken over ons metaforengebruik. Kiezen we als coach de metaforen kritisch of gebruiken we clichés? Het boek dat in plaats van het woord hoofdstukken de metafoor veldslagen gebruikt, daagt uit om na te denken welke metaforen we gebruiken bij bepaalde richtingen die we uitzetten voor onze coachees. Een goed leesbaar boek, dat een groot aantal veelgebruikte metaforen kritisch bekijkt.

Maar goed, terug naar mijn wandelcoaching  van een paar dagen geleden. Al wandelend ging ik mijn coachee in gesprek, waarbij ik haar aangaf, dat zij zowel de letterlijke route als ook de ‘gespreksroute’ mocht bepalen. Mijn rol was vooral dat we letterlijk (en figuurlijk!) niet te veel zouden afdwalen. Met haar toestemming plaats ik hier de foto’s die ik toen gemaakt heb en de metaforen die zij erbij benoemde. wandelcaching

  1. De weerspiegeling in het water, leidde tot ‘een spiegel voorhouden’, waarbij ze benoemde dat ze dat tijdens de coaching ervoer. Dat was prettig, maar soms ook confronterend. Zoals ze er zelf schaterlachend bij zei: ‘Een beetje zoals ’s morgens vroeg in een vergrotende spiegel in de badkamer kijken, terwijl je net wakker bent. Je ziet goed wat er moet gebeuren, maar daar heb je niet altijd de energie voor!’
  2. Het prikkeldraad leidde tot een gesprek over ‘gebonden voelen, niet mogen gaan waar ze zou willen’.
  3. De koeien (die moeilijk te zien zijn op de foto) met hun zwart-witte vlekken leidden tot een gesprek over contrast, waarbij ze aangaf zelf contrast te ervaren. Ze zegt er aan de buitenkant heel anders uit te zien, dan ze zich van binnen voelt.
  4. De weg omhoog met de bocht leidde tot opmerkingen over ’the only way is up’ (waarbij we dat ook even gezongen hebben) en niet weten wat er om de hoek aankomt. Je kunt dat als een avontuur zien of er bang voor zijn. Zij koos het eerste.
  5. Het slot en verroeste hek gaf aanleiding tot een gesprek over op slot zitten en vastgeroest zijn.
  6. De appelbomen leidden tot haarzelf afvragen: ‘Welke vruchten draag ik in mijn leven? Wat heb ik gezaaid? Wat oogst ik?’
  7. Op de weg was met dikke letters ‘Marco, kom op’ geschilderd. We spraken over wie haar bemoedigt en in hoeverre ze bemoediging van anderen nodig had.
  8. De prachtige rode roos leidde tot een gesprek over schoonheid, wat is dat eigenlijk? Wie bepaalt dat?
  9. De schommel gaf afleiding tot een gesprek over ‘wel in beweging zijn, maar toch niet verder komen’.

En? Gebruik jij wel eens metaforen in je coaching? Nog nooit gedaan? Ik hoop dat bovenstaande blog je genoeg geïnspireerd heeft om het eens te proberen. En ik hoor natuurlijk graag van je hoe je hebt ervaren!